Patiënt van de maand mei

Patiënt van de maand mei

Dit is Zefka, zij is een superlieve Franse Bulldog van bijna 5 jaar oud. Een aantal weken geleden heeft Zefka tijdens de wandeling een grote hoeveelheid rattengif opgegeten. Gelukkig had haar alerte baasje dit goed gezien en nam ze contact op met de praktijk om te vragen of ze zich hierover zorgen moest maken. Er werd haar geadviseerd om Zefka direct naar de praktijk te brengen om haar te laten braken. Ratten- of muizengif kan namelijk extreem gevaarlijk zijn voor onze huisdieren!

Rattengif intoxicatie

Rattengif intoxicatie is jammer genoeg een nog zeer vaak voorkomende vergiftiging bij kleine huisdieren. Jaarlijks ontvangt het Antigifcentrum ongeveer 750 oproepen voor blootstellingen aan muizen- of rattenvergif. Het overgrote deel van deze oproepen is voor dieren (70%).

Ratten- of muizengif zijn meestal blauwe, groene of rode korrels. Rattengif verhindert de stolling van bloed, waardoor knaagdieren doodgaan aan inwendige bloedingen. Vroeger werd gebruikt gemaakt van middelen met een korte werkingsduur, o.a. warfarine en dicoumarol. Tegenwoordig echter zijn er middelen beschikbaar die een werkingsduur van enkele weken hebben, zoals brodifacoum en diphacinone.

rattengif

Honden vinden de ratten- of muizengifkorrels over het algemeen lekker. Als een hond rattengif heeft gegeten duurt het een paar dagen voordat hij ziek wordt. Dit komt doordat het gif de heropname van vitamine K, belangrijk voor de stolling van bloed, verhindert. Het duurt 2-3 dagen voordat al het vitamine K in het lichaam op is en de hond problemen krijgt. Bloedingen zijn meestal niet uitwendig zichtbaar, maar vinden inwendig plaats, bijvoorbeeld in de borst- of buikholte. De hond wordt sloom, slap, heeft bleek tandvlees en voelt koud aan. Soms is er een dikke buik, is de hond benauwd en hoest of plast hij bloed.

Behandeling

Aangezien het om erg agressieve producten gaat is maaglediging de beste behandeling. Dit dient echter binnen de 2 tot 6 uren na inname van het gif te gebeuren. Om de maag te ledigen krijgen honden een injectie met een product dat hen onmiddellijk laat braken.

De verdere behandeling bestaat uit het toedienen van vitamine K, dit gedurende minstens 4 weken. In ernstige gevallen is toediening van plasma of bloedtransfusie noodzakelijk.

Zefka kreeg een injectie om haar te doen braken, waarop ze enorm grote hoeveelheden rattengif heeft uitgebraakt. Vier dagen later hebben we bloed genomen om de bloedstollingstijden te bepalen.

Helaas waren de stollingstijden afwijkend, dus werd een behandeling met vitamine K opgestart. En wordt er na 2 weken opnieuw gecontroleerd. Mochten deze dan nog steeds afwijkend zijn, dan wordt de behandeling met vitamine K verdergezet, bij normale stollingstijden wordt de behandeling stopgezet en volgt er een nieuwe controle 2 dagen later.

Vergiftiging van katten met ratten- of muizengif komen ook voor, zij het veel minder vaak dan bij de hond. De reden is dat niet veel katten die graankorrels willen opeten. Vergiftigingen bij katten worden meestal veroorzaakt door het eten van een vergiftigde muis. Maar ook dit is eerder zeldzaam, het moet dan gaan over een muis die een hele grote hoeveelheid gif heeft opgenomen, wat gelukkig maar zelden gebeurt.

Indien je twijfelt of jouw hond of kat rattengif/muizengif heeft opgegeten, is het altijd raadzaam om onmiddellijk contact op te nemen met de praktijk!

Eigenaar vertelt:

Zefka is een super enthousiaste Franse Bulldog en ze wandelt enorm graag. Vooral het snuffelen vindt ze superfijn. Tijdens een wandeling bleef ze wel erg lang snuffelen en zag ik haar wat op eten! Het waren paars-achtige blokjes. De alarmbellen in mijn hoofd gingen direct aan en ik heb naar de dierenarts gebeld. Ik moest direct komen en Zefka nog wat brokken geven om haar maag te vullen.

Zefka kreeg een prik in haar bil, deze prik zou haar heel misselijk maken en laten braken. Dat gebeurde. De brokken, gemengd met het paarse goedje kwam eruit. Ze heeft nog een paar keer daar na gebraakt, uiteindelijk kwam er alleen nog maar slijm en gal uit. We kregen medicatie vitamine K mee en 4 dagen later moesten we terugkomen om bloed te laten prikken om te kijken of het gif niet in de bloedbaan was gekomen. Helaas was hier wel wat van terug te vinden dus we moesten de medicatie door blijven geven. Gelukkig was er na 2 weken niets meer in het bloed te vinden tijdens de controle. Tijdens deze periode merkten we gelukkig niet heel veel aan Zefka, als we niet zo snel waren geholpen had het heel anders kunnen aflopen met haar! We zijn enorm blij met de behandeling en zullen nog hopelijk heel wat jaren van Zefka mogen genieten. Voorlopig gaat ze wel wat korter aan de lijn als ik niet zeker weet wat er allemaal op de grond ligt tijdens een wandeling.