Het gaat niet om de Colombiaanse zangeres maar wel om een ander mooi zoogdier. Chakira is namelijk een Chihuahau die een dag eerder een operatie had ondergaan om haar baarmoeder te laten verwijderen omdat deze ontstoken was. Een dag later had ze eigenlijk een stuk op moeten knappen maar bleek ze nog steeds sloom en at ze niet.
Nader onderzoek wees uit dat haar witte bloedcellen geëxplodeerd waren (15 x zo hoog) en dat de nierfunctie verslechterd was. We hebben Chakira aan het infuus gehangen en zijn overgestapt op een ander antibioticum.
Maar nu komt het: een dag later waren de bloedwaarden nauwelijks genormaliseerd. Dat is een zeer slecht teken. Het is voor ons als dierenarts hier vaak moeilijk om in te adviseren: als je besluit om ermee te stoppen dan is dat onomkeerbaar, maar als je doorgaat en na enkele dagen toch de beslissing moet nemen om afscheid te nemen heeft de hond (en eigenaar) hier erg onder geleden en dat voelt ook niet goed.
Het baasje van Chakira gaf echter zeer duidelijk aan dat ze door wilde gaan, no matter what. Ook toen de dag daarna de waarden nog steeds niet echt daalden. Op dat moment is het zo dat we het zeggen als we zeker weten dat het verkeerd gaat maar wanneer weet je zoiets zeker? Alleen als we zien met alle dierenartsen dat het kansloos is en dat het dier echt blijvend gaat lijden, maar dat was (nog) niet zo. En het laatste wat je iemand af mag nemen is de hoop op een goede afloop.
We hebben afgesproken om het weekend nog te blijven spoelen, over te stappen op het 3e antibioticum en dan na het weekend te evalueren hoe de zaak erbij stond. Tegen alle verwachtingen in was een van de nierwaarden gezakt en waren de witte bloedcellen ook licht gezakt. Door het vele spoelen waren de rode bloedcellen ook onderuitgegaan, maar hier maakten we ons minder zorgen om.
Een paar dagen later was Chakira goed genoeg om naar huis te gaan. Toch hielden we ons hart nog een beetje vast. Bij elke controle bleken de bloedwaarden gelukkig steeds normaler te worden tot bij de laatste controle toen de bloedwaarden weer min of meer goed waren.
Chakira heeft haar leven niet alleen aan ons te danken, maar ook aan de volhardendheid van haar baasje.
Guido van Heeswijk Dierenarts
De eigenaar verteld:
Chakira is een vrolijke, zorgzame, rustige chihuahua die veel met de kinderen speelt en vindt het ook erg leuk om een koekje met ze mee te happen. Echter was Chakira de laatste aantal dagen niet meer aan het spelen, sliep ze veel en leek zich meer af te zonderen. Ik dacht dat het kwam door de drukte of dat ze zich misschien even niet lekker voelde door het eten van al die koekjes en andere lekkere kliekjes die ze kreeg.
De dag voordat ik met haar naar de dokter ben geweest, lag ze bij de voordeur op de mat... dat vond ik erg gek dat ze zich zo ver van ons afzonderde. Ik dacht toen, misschien moet ik deze week even met haar naar de dokter.
Ik zag haar ook op een gegeven moment gewoon plassen in de kamer, dat zou ze normaal nooit doen. De dag erna moest ik tot laat in de avond werken en mijn vriend gaf aan toen ik thuiskwam dat ze de hele dag niet had gegeten. Ik pakte haar bij me en voelde dat haar buik erg opgezet en hard was en we hebben direct de dierenarts gebeld.
De dokter heeft ons meteen met spoed laten komen en vastgesteld dat Chakira een ernstige baarmoederontsteking had, deze moest met spoed verwijderd worden. De volgende ochtend werd Chakira meteen ingepland voor de baarmoeder te verwijderen.
Dit was wel schrikken natuurlijk!
In de ochtend heb ik Chakira gebracht voor de operatie en werd er nogmaals op geattendeerd dat het een hoog risico operatie was i.v.m. de hevige ontsteking. Met een dubbel gevoel heb ik Chakira aan de dierenarts meegegeven, ik wist dat ze in goede handen was, maar ik maakte me natuurlijk heel veel zorgen.
Ik heb laat in de ochtend gebeld naar de praktijk en Vicky zei dat Chakira de operatie goed had doorgemaakt en dat ik haar in de middag kon komen ophalen… wat een opluchting!
Ze hadden een baarmoeder van 500 gr verwijderd, dat is extreem veel voor zo een klein hondje als Chakira en dit kwam door de hevige ontsteking.
Eenmaal thuis bleef Chakira maar slapen en knapte ze niet op, de dag erna zij we met Chakira teruggegaan naar de kliniek en hebben ze haar opgenomen want de bloedwaardes waren schrikbarend slecht, mede door de ontsteking en haar lichaam dat op reserves werkte. Ze kreeg een infuus met ondersteunende medicatie om haar te ondersteunen zodat haar lichaam kon herstellen.
Ik heb aan de artsen aangegeven om alles uit de kast te halen wat in hun vermogen ligt om Chakira er weer boven op te krijgen, want ik was er nog helemaal niet klaar voor om me erbij neer te leggen. Ik weet dat Chakira nog veel leven in zich heeft.
Dit hebben de artsen en assistenten bij Op de Diek ook super gedaan! We mochten gelukkig op bezoek en naarmate de week vorderde, kwam er ook steeds meer leven in Chakira. Totdat het moment kwam dat het beter was om thuis verder op te knappen.
Hier is zij door mijn ouders goed verwend en was ze erg blij dat ze bij haar vriendinnetjes Roxy en Bonita was.
Met een stukje kipfilet en een frikandelletje begon Chakira langzaamaan weer goed te eten, dit was al voldoende om op te knappen en te herstellen. Nu zoekt Chakira weer gezelschap op en vindt het heerlijk om pepernoten mee te knabbelen.
Groetjes familie Engemann baasje van Chakira
Wij zijn enorm dankbaar voor de artsen en assistenten voor hun kundigheid en
hart voor onze lieve chihuahua!