Patiënt van de maand mei

In mijn dienst kreeg ik telefoon van Ruby haar baasjes. Ruby was later thuis dan ze van haar gewend waren en had zich verwond. Ze had een lelijke huidwond aan haar linker achterpootje, dat moest geopereerd worden. De baasjes waarschuwden me dat ik voorzichtig moest zijn, want Ruby kan soms niet zo vriendelijk uit de hoek komen. Ik bracht haar onder narcose en de baasjes lieten haar bij ons achter. Voor de zekerheid hebben we een röntgenfoto gemaakt en daarna is ze geopereerd. Het vel van haar pootje was een beetje naar beneden afgestroopt. Het lukte niet om de volledige wond te sluiten. In het midden bleef er een stukje open, dit moest langzaam vanzelf “per secundam” genezen. Ruby ging dus helaas een periode van verbandwissels, een kraag en huisarrest tegemoet. Inmiddels waren we allemaal een beetje huiverig of ze dit wel ging toelaten.

Ruby heeft zich echter voorbeeldig gedragen! Uiteindelijk is ze bijna 2 maanden lang 2x per week langsgekomen. Ze leerde ons dat ze paniek kreeg van de stromende kraan, maar een voetenbadje om haar jeukende zweetvoetje op te frissen wel kon waarderen. Daarna werd haar pootje goed gedroogd, weer ingepakt en kroop ze snel weer in haar reismand om huiswaarts te keren. Inmiddels heeft Ruby haar vrijheid terug, maar is ze haar baasjes gelukkig nog steeds dankbaar voor de inspanning die ze geleverd hebben om haar poot de tijd te geven om te genezen.

Michelle Moelands, Dierenarts

Eigenaar vertelt:

Ruby (10 jaar) is een hele lieve poes die graag naar buiten gaat, maar liever niet te veel geaaid wil worden, en al helemaal niet geknuffeld of opgetild. In de avond van 9 februari kwam ze pas heel laat in de avond thuis. Toen ze de trap op liep zag ik dat ze met haar achterpoot hinkte en ze niet helemaal in orde was. We zijn diezelfde avond nog met Ruby naar Dierenkliniek op de Diek geweest om naar haar pootje te laten kijken.

Na het onderzoek van de dierenarts bleek Ruby’s pootje gelukkig niet gebroken te zijn, maar miste ze een groot oppervlakte van haar vel aan de achterkant van haar onder-poot (voet). De spieren en pezen in haar pootje waren gelukkig niet beschadigd. Aan de staat van de wond te zien, leek het erop dat Ruby waarschijnlijk al in de ochtend gewond was geraakt. Waarschijnlijk heeft ze ergens in vast gezeten en zelf uit paniek haar pootje losgetrokken. De dierenarts heeft diezelfde nacht nog geprobeerd Ruby’s wond te hechten, maar Ruby had niet meer ‘genoeg’ huid over om de wond te kunnen dichten. Dus moest er een verband omheen en zou de wond uit zichzelf verder moeten dichtgroeien.

De volgende ochtend mocht ik Ruby weer ophalen, en óh wat wilde ze graag naar huis! Ze had een roze kraag om gekregen, zodat ze niet meer aan haar pootje kon zitten. Ook kreeg ze een flinke antibioticakuur mee. Verder zou ik 2x per week terug moeten komen met Ruby voor een verbandwissel en om te kijken hoe de wond geneest.

Tijdens de eerste paar dierenartsbezoeken voor de verbandwissels, was het nog maar de vraag hoe goed en of de open wond zou genezen. Het zag er niet zo fris uit. Gelukkig heeft Ruby zich echt enorm goed gedragen bij de dierenarts. Mijn waarschuwingen in het begin, dat ze nogal kan uithalen als ze iets niet leuk vindt, waren gelukkig niet nodig. Met frisse tegenzin liet ze de dierenarts dan ook aan haar pijnlijke poot zitten om het verband te wisselen of haar pootje te wassen. Stiekem vond Ruby het wel fijn als er tussen haar teentjes gekriebeld werd om haar voetje schoon te maken, dan begon ze enthousiast de binnenkant van haar roze kap mee te poetsen!

Na de eerste weken begon het erop te lijken dat de wond toch goed zou gaan genezen. Ze heeft dan ook 2x per week een nieuw verbandje gekregen. Iedere kleur verband heeft ze ondertussen wel gehad. Gelukkig heeft ze een beetje aan de roze kap kunnen wennen. Ook werd ze ineens een stuk aanhankelijker! Zo kwam ze af en toe voorzichtig op schoot liggen en wilde ze toch wel graag op haar hoofd en bij haar kin geaaid en gekriebeld worden.

Het heeft ongeveer 2 maanden geduurd, maar uiteindelijk was haar wond genoeg genezen en mocht het verband er af. Een week nadat het verband eraf ging, mocht ook de kap er eindelijk af. Haar poot ziet er nu weer goed uit. Hopelijk blijft ze nu net zo aanhankelijk, en heeft het hele avontuur zelfs nog wat positiefs opgeleverd!

Bedankt voor de goede zorgen!