Patiënt van de maand - Augustus

Het ongeluk van Raven
Onze 6 maanden oude pup Raven, een Westfalen terriër is een ontzettend druk en pittig hondje. Hij wil altijd spelen en weet niet van ophouden. Rond 7 uur in de avond bleef Raven maar vragen om met een balletje te gooien. Na al ongeveer 45 minuten gegooid te hebben zag ik hem naar een hoekje van de tuin lopen en het balletje liet hij liggen. Ik vond het wel vreemd maar was ook even blij dat het spelletje was afgelopen. Ik zag hem op iets knabbelen en dacht dat hij een winterpeen had opgegraven en dat hij die nu lekker aan het oppeuzelen was. Ik keek een paar keer maar zag niets vreemds tot hij een kleine 10 minuutjes later opstond en naar me toe liep. Ik zag dat zijn staart een heel stuk korter was en het puntje bloedde. Ik kon het niet geloven, heeft hij nu op zijn eigen staart zitten knabbelen? Ik heb geen piepje, geen jammertje, niets gehoord. Ik roep mijn man en hij schrok ook, ja zijn staart was toch echt een heel stuk korter. Maar wat was er gebeurd dan? Op de plek waar hij lag zagen we heel veel bloed liggen. We belden meteen naar de dierenarts en konden gelukkig meteen terecht. Toen ik op de praktijk aankwam en hem uit de auto haalde lag er geen druppeltje bloed en dacht ik nog misschien valt het wel mee. Maar toen Raven de andere honden rook die eerder op de dag in de praktijk waren geweest werd hij heel blij en enthousiast en wilde graag naar binnen.  Door de opwinding begon zijn wond weer te bloeden en met het kwispelen sproeide het bloed uit de wond.  De dierenarts Jurgen, ik en de muren van het halletje zaten helemaal onder. Kundig droeg de dierenarts Raven naar de behandeltafel.  Daar werd hij onderzocht en ging onder narcose. Het zou wel even duren dus het was beter als ik even naar huis ging.
Thuis hebben we alles afgezocht, wat kon het nu geweest zijn? Mijn man en ik zijn onder en achter de haag gekropen. We zijn het hekwerk langs gelopen en hebben gezocht of er iets tussen de bladeren lag, we konden niets vinden.                                                                                                                                     
Toen kreeg ik het belletje dat ik Raven mocht ophalen. Jurgen had foto’s gemaakt van de staart en zag dat zijn staart door het bot heen was doorgesneden alsof het met een schaar was doorgeknipt. Daarom heeft hij nog een kootje van zijn staart af moeten halen.                                                          Raven was een beetje suf maar met een mooi verbandje en kap om mocht hij mee naar huis.                                             
We waren ontzettend bang dat er nog een keer iets zou gebeuren dus we hebben de dagen daarna nog meerdere keren de tuin geïnspecteerd maar we konden helemaal niets vinden. We dachten dat het voor altijd een raadsel zou blijven wat er nu uiteindelijk gebeurd was.                                                        Raven was de dagen erna heel rustig en wilde niet meer spelen. De derde dag kwam hij gelukkig weer met zijn balletje en toen ik het gooide merkte ik dat hij heel voorzichtig was. Als het balletje op het gras landde durfde hij er niet naar toe te lopen. Opeens zag ik het, op het terras voor het gras hebben we een haard. Omdat er water op blijft staan hadden we de deksel met een klein blokje hout iets omhoog gezet. Ik riep mijn man die toevallig op dat moment naar buiten keek en eigenlijk hetzelfde zag. Hij kwam naar buiten om de deksel op te tillen. En ja daar onder de deksel zat Ravens staart vastgeplakt. Ik heb het nog nagemeten en het was 9,5 cm staart waarvan 4 cm haar was. De kans dat dit kon gebeuren hadden we nooit kunnen voorzien. Maar we zijn wel blij dat we nu weten dat onze tuin verder veilig is.

Raven deed het heel goed tijdens zijn genezingsproces, hij bleef redelijk van zijn kap en netjes van zijn staart af. De dierenartsen en de assistentes waren heel behulpzaam en begaan, en er werd heel goed voor Raven gezorgd. Op dag 9 mocht zijn verbandje eraf om het wondje wat lucht te geven, maar de kap moest wel nog even opblijven. Toch ging het even mis, de draadjes van de hechting waren te interessant en Raven kon er toch niet helemaal vanaf blijven. Hij piepte even heel hard, het was hem gelukt om een hechting los te trekken! Gelukkig mocht ik na een belletje meteen even terugkomen en werd er weer een verbandje om gedaan zodat hij er niet meer aan kon komen. Uiteindelijk mochten de hechtingen eruit, 12 dagen na de operatie, alles zag er uiteindelijk goed en rustig uit.
Raven gaat nog steeds met heel veel plezier naar de dierenarts en hij kwispelt nog steeds heel vrolijk met zijn staartje!