Op zaterdag wordt er aan het einde van een drukke middag gebeld door de geschrokken eigenaar van Harrie, een Staffordshire Terrier van tien jaar. Hij vertelt dat Harrie zojuist spierwit werd rondom haar bek, daarna is ze erg gaan hijgen en loopt nu wat wankel. Harrie mag direct naar de praktijk komen. Eenmaal op de praktijk lijkt het gelukkig alweer wat beter te gaan en loopt hij alert rond, al hijgt hij nog erg en is de binnenkant van zijn bek niet meer wit, maar wel wat lichtroze van kleur. De eigenaar vertelt dat Harrie een aantal uur eerder een hard op zijn buik op de hoek van een vierkante salontafel terecht was gekomen. We besluiten daarom om weer met de echo naar de milt te kijken en wat blijkt: een afwijkende plek in de milt is gaan bloeden en in rap tempo verliest Harrie bloed in buik. Bloedonderzoek wijst uit dat een kwart van haar bloed nu in haar buik verloren is gegaan. Een levensbedreigende situatie waarbij snel ingrijpen noodzakelijk is: de bloeding kan namelijk alleen gestopt worden door de milt operatief te verwijderen. De operatie is niet zonder risico, maar zonder operatie zal Harrie doodbloeden. Nog geen uur later ligt Harrie op de operatietafel. De bloedvaten van de milt worden een voor een afgebonden, de milt wordt verwijderd en Harrie zijn buik wordt weer netjes dicht gehecht. Als haar baasjes hem op komen halen is Harrie al weer redelijk wakker geworden na een paar minuten maakt hij al aanstalten om op te staan en even later loopt ze zelf naar de auto. Een goed teken! De komende uren en dagen zullen nog spannend zijn, maar de eerste horde is genomen. Een week later komt Harrie op controle. De buikwond is keurig genezen en Harrie was enkele dagen na de operatie alweer volledig op de been. Groot compliment voor haar eigenaar, die niet aarzelde om te bellen toen hij zag dat hij zo wit wegtrok: dit was waarschijnlijk het moment dat de bloeding begon. Door snel te handelen viel de hoeveelheid bloed die hij verloren had nog mee. Zo heeft Harrie zijn leven te danken aan de enorme oplettendheid van haar baas, de vlotte operatie en natuurlijk haar eigen sterke karakter en levenslust!” Eigenaar vertelt… We waren ons van geen kwaad bewust toen Harrie met zijn lompe gedrag tegen de tafelhoek aan knalde. We wisten eigenlijk niet eens dat je milt kon gaan bloeden door zo een klap. Toen we hoorden dat er bijna een liter bloed uit de buik was gehaald realiseerden we ons pas dat de dierenartsen het leven van Harrie hebben gered door zo snel te handelen. Het hele normale programma van de praktijk is vast omgegooid moeten worden, ik waardeer het enorm. Gelukkig kunnen we Harrie nog voor lange tijd bij ons houden. Groeten, Familie van Bommel