Patiënt van de maand

Rosie, de veel te rustige pup!

Rosie kwam begin januari op spreekuur voor de vaccinaties. Klinisch was aan Rosie niets te zien echter de eigenaar vond dat Rosie voor een pup erg rustig was, een beetje een slome pup. Rosie at en dronk goed, was wel mager maar verder geen afwijkingen, misschien was het een gedragsprobleem? Afgesproken was om dit goed in de gaten te houden en dan na drie weken nogmaals op controle te komen.

Na drie weken bij de volgende consultatie bleek dat Rosie toch nog magerder geworden was en ook veel slomer. We besloten een bloedonderzoek te doen. Hieruit bleek dat de leverwaarden sterk verhoogd waren wat een indicatie zou kunnen zijn voor een aangeboren levershunt. Al het bloed dat afkomstig is uit het darmstelsel gaat via de lever, om daar de goede maar ook de giftige stoffen uit het bloed te verwijderen zodat die niet in het lichaam kunnen binnendringen.

Een shunt is niets anders dan dat er een bloedvat om de lever heen loopt zodat deze ontgifting niet plaatsvindt. Deze hondjes worden dus sloom, snel moe en groeien niet meer zo goed. We hebben Rosie doorgestuurd naar een specialistencentrum in Hasselt en daar is Rosie geopereerd. 
Rosie had een extrahepatische shunt (om de lever heen). Zie plaatje.

Het gaat nu weer helemaal goed met Rosie en zij zal hier in de toekomst geen last meer van hebben.

Jos Franken
Dierenkliniek Op de Diek

Eigenaar vertelt...

Normaal zijn pups niet zo rustig, toch?

In oktober haalden we Rosie, onze West Highland White terriër pup, op bij de fokker in Duitsland. Een officiële fokker wel te verstaan. Al na enkele weken bleek er iets niet goed te zijn. Normaal zijn pups toch niet zo rustig? Vroegen we ons af.
Op sommige dagen liep Rosie alleen maar rondjes door het huis, in een slakkengangetje. Langs de muur. De hele dag, met de bek open. Hoofd omhoog. Als ze je aankeek leek het alsof ze je niet zag. Reageerde niet als je haar riep. Geen oriëntatie. Lieten we haar in de tuin dan vond ze de weg terug naar binnen niet meer. De dag na zo’n dag sliep Rosie alleen maar en dan was het weer ‘normaal’ tenminste, dat dachten wij. Op oudejaarsdag weer zo’n dag. Helaas werd het daarna niet meer ‘normaal’. Rosie bleef als een ‘zombie’ door ons huis lopen.

Op 4 januari was van onze, toen 4 maanden oude, pup nog slechts een hoopje ellende over. 2 weken eerder dan de afgesproken controle kwam ik met haar bij de dierenarts. Vermagerd en volledig futloos. Na bloedonderzoek bleek dat er iets met de lever niet goed was. Verdacht op een levershunt. Een aangeboren afwijking. Oei! Hierbij neemt het bloed een omweg om de lever heen waardoor het bloed niet gezuiverd wordt.

Diezelfde avond zijn we met een leverdieet begonnen. Brokken, blikvoer met ingrediënten (voornamelijk groente) die in het lichaam minder gifstoffen produceren. En het hielp! Rosie krabbelde langzaam op, kreeg weer wat energie. Ze kwam zelfs een beetje aan in gewicht. Dat hadden wij weer…. Een vegetarische hond!

Later die week zou een echo uitwijzen dat het werkelijk een levershunt was en het goede nieuws, het was te opereren. Gelukkig. Een moeilijke ingreep, dat wel, die alleen in speciale klinieken uitgevoerd kon worden. Utrecht (NL), Giessen(D) of Diepenbeek(B). Er volgde een CT-scan en uiteindelijk de operatie. Ze moest een nacht in de kliniek blijven. Wat hebben we onze Rosie die avond gemist. De dag erna hebben we haar opgehaald. Meteen bij thuiskomst zagen we een heel andere blik in haar ogen, open, een ‘maak je borst maar nat want hier kom ik’ blik. Daarna ging het iedere dag beter. De levenslust kwam terug. Rosie werd een puppy. Eindelijk!

Uiteraard hebben we gedurende het hele relaas de fokker op de hoogte gehouden. We kregen alle medeleven en medewerking. Met het ‘Mäuschen’ mocht immers niets gebeuren. Toen bleek dat het met Rosie allemaal goed zou komen vertelde de fokker dat er een nieuw nestje pups op komst was. Een van de pups was voor ons gereserveerd, voor het geval er iets mis zou gaan met onze Rosie en haar ‘Mäuschen’. Gelukkig hebben we van dat aanbod geen gebruik hoeven maken.

Fam. Kocken, Sittard

 
Rosie, vlak na de operatie. Ze kreeg een Medical Pet Shirt aan om de operatie-wond te beschermen.